ALPEREN FURKANIMIZ VE SUNA ANNESİ

Merhaba;

Çalışan anne ve baba için çocuk bakımı çok zordur. Özellikle mesai saatleri vardiyalı bir işte sürekli değişim halindeyse daha da zorlaşıyor. Bizimde öyle.
Alperen Furkan'ımız bizim her şeyimiz. Ona baktıkça huzurumuz artıyor ve bu dünyada ondan daha değerli bir şey olmadığını hatırlıyoruz. Peki bu kadar değerli bir şeyi bırakıp da nasıl işimize gücümüze gidiyoruz?
Bu konuda çok şanslı olduğumuzu söylemek isterim. Kreş için daha çok erken dönemde olduğundan bizim için bir korku, muamma ve endişe olgusu olan bakıcı sorunu Sağlam ailesinin hayatımıza girmesiyle son buldu. Herkes böyle şanslı olamayabiliyor. Özellikle televizyonlarda, haberlerde izlediğimiz bakıcı şiddeti görüntüleri bizi de çok korkutmuştu. Şimdi hiç öyle bir korkumuz yok. 

Hatta biz azar yiyoruz "Çocuğumu ağlatmayın" diye. Bu mükemmel bir şey. Biz ona bakıcı demiyoruz. O bizim biricik oğlumuzun Suna Annesi. Bizim bile yediremediğimiz yemekleri yediriyor, gezdiriyor, oynuyor ve Alperen Furkan çok hareketli bir çocuk olmasına rağmen onunla çok iyi ilgilenebiliyor. Hatta Alperen Furkan ona çoğu zaman Anne diye hitap ediyor. Bizde kıskanmıyor değiliz ama bu bizi çok mutlu ediyor. Sevgili Suna abladan, abi dediği Alper'den, abla dediği Gizem'den ve amcası Tekin Abi'den bahsediyorum. O ve ailesini bize kazandıran Yüce Mevlaya şükrediyoruz. İyi ki sizleri tanımışız, iyi ki çocuğumuz size emanet. Allah her şeyi gönlünüze göre versin.