ACABA GÖREBİLECEK MİYİZ?
Bir Fenerbahçe taraftarı olarak öncelikle, ezeli (?) rakibimiz Galatasaray'ın, Shalke 04 karşısındaki zaferini kutluyor ve onun çeyrek finale adını yazdırmasına seviniyorum.
Gazetelerdeki, dünkü Shalke04 - Galatasaray maçına ait karelerden aklımda kalan görüntü, Shalke taraftarı ve Galatasaray taraftarının aynı tribünde maçı izlemesi oldu. Bu görüntü yıllardan beri özlemini duyduğum ve güzel ülkemde görmek istediğim görüntüydü. Neden bir Galatasaray taraftarı ile Fenerbahçe taraftarı -kaldı ki bu bütün takımlar için geçerli- aynı tribünde, kol kola, yan yana, karı koca, abi kardeş veya bir çift hatta bir aile olarak maç izleyemiyor. İki takımın, muhteşem kadroları, muhteşem golleri, muhteşem asistleri ve fair play konuşulacakken; neden maç öncesi ve sonrası taraftar, klüp başkanları veya yöneticileri, hakem hataları kaosu gibi üzerinde düşünülmeleri bile abes olan konular zikrediliyor ve tartışılıyor benim güzel ülkemde? Bu neyin kavgası acaba?
Sadece Fenerbahçe ve Galatasaray için örnek veriyorum. Henüz Cumhuriyetimizin kurulmasından önce -buradaki cumhuriyet Türk Cumhuriyetidir yanlış anlaşılmasın- spor hayatlarına başlayan iki klüp, halk tabanlıdır ve ikisi de kurtuluş savaşı sırasında kayıplar vermiş, müsabakalar yapmış ve tarihleri boyunca ikisi de büyük işler başararak bu günlere gelmiştir. Hiç kimse hamaset tarihi yapmasın. Bu böyle. İki takımda bu ülkeye çok iyi futbolcular, antrenörler, teknik direktörler kazandırmış ve kazandırmaya devam edecektir. Evet biz rakibiz ama bir Real madrid - Barcelona gibi iki farklı tabakanın savaşçısı değil, aynı cephenin savaşçılarıyız. Kimimizin kan kardeşi Galatasaraylı, kimimizin çocukluk aşkı Fenerbahçeli. Kimimizin babası Sarı-Lacivertli, kimimizin kızkardeşi Sarı- Kırmızı.
Fenerbahçe'nin Şampiyonlar Ligi'nde oynadığı play off maçında Spartak Moskova ile Rusya'da karşılaştığı maçta tribünlerde Fenerbahçe taraftarlarının yanında Galatasaray taraftarları da vardı. Ama Rusya'da. Bu neden ülkemizde, özellikle son 10-15 yıldır olmuyor olamıyor. Fanatizmin gölgesinde, holiganlığın pençesinde soldurulmuş, beyinleri bu tartışmalarla ya okulda ya işyerlerinde ya parklarda ya da kahvehanelerde yoğrulmuş bireyler yetiştirdik de ondan. Ben de bir taraftarım. Sempatizanım. Takımımın maçlarını takip eder, kadrosunu bilir, orjinal ürünlerinden alarak kısmende olsa maddi destek verir, yenildiğinde üzülür ama terketmez, yendiğinde sevinir ama kaybedeni ezmez ve her yerde onun ismini yüceltirim. Ama bunları bilinçli, samimi azıcık heyecanlı ama asla kırıcı olmadan yaparım. Çünkü benim hareketlerim o takımın da vizyonudur. Çünkü ben taraftarım.
Lakin, bu gece ve az sonra benim takımım seyircisiz bir maçta, tarihinin dönüm noktalarından bir anda mücadele edecek. İnşallah kazanarak bizi sevindirecek. Yenilse bile biz yine onun yanında olacak ve destekleyeceğiz. Maçlarında avaz avaz bağıracak ve güzel tezahüratlar yapacağız. Bu herkes tarafından böyle bilinsin. Tabi ki yanımda bir Galatasaraylı arkadaşımla o tribünde maç izleyebilme zevki daha başka olacak. Acaba görebilecek miyiz?
Haydi Başarılar Fenerbahçe, Tarihini Yeniden Şanlandır...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder